Piszę na gorąco, więc może być trochę chaotycznie.
Pół godziny temu, na krakowskim Rynku, w pasażu Sukiennic, dosłownie wszedłem na kolegę z lat studenckich. Nie wiedzieliśmy się przez całe wieki.
Wszelki duch Pana Boga chwali! – wykrzyknąłem, lecz kolega nic nie odpowiedział. Myślałem, że nie dosłyszał i chcąc ponowić powitalne zawołanie zoczyłem na jego szyi apaszkę.
W taki upał? - pomyślałem w pierwszej chwili, aż do mnie dotarło, że kolega nie mówi.
Gdy tak stałem zszokowany, mój dawny kompan przyciągnął mnie mocno do siebie, wyjął z kieszeni notes i napisał dużymi literami:
CZYTUJĘ KOLEGĘ!
MASZ LEKKIE PIÓRO
TA KSIĄŻKA, NIE PAMIĘTAM TYTUŁU
Z CZERWONYM GARBUSEM NA OKŁADCE, TO
EPITAFIUM NASZEGO POKOLENIA!
PISZ WIĘCEJ!
ŚLEDZĘ NA PORTALU „ARCANA”
Zdążyłem poprosić by mi dał tę kartkę. Posłuchał mojej prośby i odszedł tak nagle, jak przyszedł.
Przeczytałem jeszcze raz i zadałem sobie sprawę, że choć otrzymałem w życiu różnorakie wyróżnienia, medale i dyplomy naukowe, to jednak ta wystrzępiona kartka wyrwana z notesu będzie dla mnie od dzisiaj koronną nobilitacją czegoś rzeczywiście pożytecznego, co mi się w życiu udało dokonać.
Krzysztof Pasierbiewicz
(nauczyciel akademicki)
Post Scriptum!!!
"Magię namiętności" (naszych, polskich) napisałem, jak to się mówi z potrzeby chwili, by przypomnieć wartości, które ostatnio zdeptano.
Bo wielokrotnie już wspominałem, że mamy obecnie w Polsce "stan wyższej konieczności".
Moim zdaniem, jak chodzi o hierarchię wartości, tak źle jeszcze nie było w całej powojennej historii Polski.
Dlatego też każdy, komu nie jest obojętny los naszej Ojczyzny powiniec obecnie dać coś z siebie żeby temu złu zaradzić. Tak jak umie, na miarę własnych możliwości.
Bo jak sami nie weźmiemy spraw w swoje ręce stracimy na zawsze tożsamość. A to będzie początkiem końca.
Patrz także:
