Arogancja, bezczelność i buta Platformy sprawiają, iż coraz częściej myślę, iż ta partia w pomiataniu ludźmi i oszukiwaniu społeczeństwa posuwa się znacznie dalej, niż niegdyś PZPR. Na domiar złego, wczoraj dołączyli do nich Ali-Baba Palikot i jego czterdziestu rozbójników. Zdeptano polityczny obyczaj. W dążeniu do partyjnej hegemonii nie ma już poczucia wstydu. Nastało prawo dżungli. Kto silniejszy, ten lepszy. Wszystkie chwyty dozwolone.
Jedynym niekwestionowanym autorytetem jaki nam się jeszcze ostał jest Jan Paweł II.
Niestety, wczoraj pan Tusk celem umocnienia władzy z premedytacją nakazał partyjnym żołdakom by wicemarszałkiem polskiego Sejmu wybrali niejaką Wandę Nowicką. Tak, tak, tę samą, która niegdyś ośmieliła się powiedzieć, iż się wstydzi, że Papież jest Polakiem. Przemilczę już biografię jej partyjnego kolegi pana Kotlińskiego by nie kalać etosu bestialsko zamordowanego ks. Popiełuszki. Nawet nienawistny furiat Niesiołowski wydawał się pognębiony tym upodlającym głosowaniem.
Więc dzisiaj, w wigilię Narodowego Święta Niepodległości chciałem panu, panie Premierze oznajmić, że choć szanuję funkcję, którą pan piastuje jako Urzędnik Państwowy, to od wczoraj, nie jest pan już moim premierem jako człowiek.
Dlaczego? Bo uważam, że nie zdołał pan sprostać zaufaniu Polaków, którzy panu powierzyli tę moralnie zobowiązującą funkcję. Wiem, wiem, że w polityce trzeba czasem dokonywać trudnych wyborów. Ale nawet Premier nie ma prawa narażać na uszczerbek najdroższych Polakom świętości. Nie musiał pan tego robić. Więc choć bardzo bym chciał, ja się już do Pana nie przekonam.
Kiedyś pan napisał, że „polskość to nienormalność”. Łudziłem się jeszcze, że się to panu wtedy niechcący wypsnęło. Wczoraj pan pokazał, kim pan jest naprawdę.
Krzysztof Pasierbiewicz
(nauczyciel akademicki)
