Właśnie obejrzałem w TVN24 konferencję prasową Platformy na temat ostatniego ekscesu Ministra Rostowskiego. Wystąpiły dwie najbardziej bitne szable Tuska, panowie Protasiewicz i Sikorski.
I cóż ja widzę. Jeszcze do niedawna bezprecedensowo bezczelni, butni, pewni siebie i wszystkowiedzący, dzisiaj ze zwierzęcym lękiem w oczach próbowali nieporadnie coś wydukać z siebie.
Najpierw były próby zapowiedzi, co też Platforma uczyni dla Polski. Ale gołym okiem było widać, że panowie już nie wierzą w to, co mówią. W ich roztrzęsionych głosach nie było już mocy perswazji. Jak teraz mówią młodzi – zabrakło poweru.
A potem, przyciśnięci przez dziennikarzy do muru, chwiejąc się na nogach, jak niedawno Adamek w czasie walki z Kliczką, łykali nerwowo ślinę i z rozbieganymi w panice oczami bąkali coś pod nosem bez sensu, im dłużej tym gorzej. Aż żal było patrzeć.
Już nie chcą dorzynać watah. Już nie chcą skopać tyłka opozycji.
Dlaczego?
Bo panowie czują przez skórę, że tym razem ludzie nie dadzą się już zrobić w trąbę. Że Polacy nie są tacy głupi jak im się zdawało. Że klęska wisi w powietrzu. Że tego trendu już się nie odwróci.
Tak, tak mości panowie pożal się Boże elita! To już koniec! Już krążą nad wami sępy.
Hegemonia Platformy przeminęła z wiatrem!
Krzysztof Pasierbiewicz
(nauczyciel akademicki)
