Dopiero, co było święto Matki Bożej Częstochowskiej, a na karku już 1 i 17 września – ponure rocznice napaści na Polskę hitlerowskich Niemiec i sowieckiej Rosji.
I co?
Znów rozszumiały się wierzby płaczące i zadziwił się Świat zadając sobie odmieniane na tysiąc sposobów pytanie:
Co się stało z demokracją? Z Europą Wschodnią? Z Europą??? Z Rzeczpospolitą???
Wszyscy z niepokojem myślą, co knuje moskiewski kniaź???
Więc czas sobie przypomnieć modlitwę Wieszcza:
Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy
I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy
Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!
Jak mnie dziecko do zdrowia przywróciłaś cudem,
(Gdy od płaczącej matki pod Twoją opiekę
Ofiarowany podniosłem powiekę
I zaraz mogłem do Twych świątyń progu
Iść za wrócone życie podarować Bogu)
Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono...
A mnie od jakiegoś czasu prześladuje ponura ballada - kliknij na biały trójkącik pod notką w pierwszym komentarzu.
Krzysztof Pasierbiewicz
(nauczyciel akademicki)
Post Scriptum
A wczoraj na powakacyjnych obradach Sejmu premier Tusk zapowiedział, że cytuję: „w roku 2015 nie będzie zwiększenia wydatków na obronę”.
Post Post Scriptum
W cztery godziny od umieszczenia notki praktycznie brak komentarzy.
Zastanawia mnie to i niepokoi zarazem.
Czyżby Polacy pogodzili z tym, że to już koniec naszej historii i przestali walczyć o Polskę??? Aż się boję dalej ciągnąć tego wątku.
A może tacy już jesteśmy, że zawsze mądrzy po szkodzie? Pamiętam, jak Mama mi opowiadała, że we wrześniu 1939 choć wojna wisiała na włosku ludzie zdawali się tym kompletnie nie przejmować...
Więc na otrzeźwienie zacytuję innego Wieszcza:
Sen, muzyka, granie, bajka. [...]
spać, bo życie zbyt zawiłe,
trza by mieć ogromną siłę,
siłę jakąś tytaniczną,
żeby być czymś na tej wadze,
gdzie się wszystko niańczy w bladze –
Sen, muzyka, granie, bajka
To już tak po uszy sięga,
Los: fatyga, czas: mitręga.
I modlitwę Konrada z Wyzwolenia:
Daj nam poczucie siły
i Polskę daj nam żywą,
by słowa się spełniły
nad ziemią tą szczęśliwą.
Jest tyle sił w narodzie,
jest tyle mnogo ludzi,
niechże w nie duch twój wstąpi
i śpiące niech pobudzi.
